Sa maraming tao, ang katagang “guro” ay kaagad na nauugnay sa mga tao na nagtuturo sa silid-aralan, naglalabas ng leksiyon, at nagpapalawak ng kaalaman ng mga mag-aaral sa ilalim ng ilaw ng mga fluorescent bulbs. Gayunpaman, mahalaga ring tukuyin na ang pagiging guro ay hindi lamang limitado sa loob ng klasrum. Ang konsepto ng pagtuturo at pagmamahagi ng kaalaman ay may malawak na sakop at maaaring masuri sa maraming iba’t ibang paraan.
Ang pagiging guro ay maaaring matagpuan sa iba’t ibang larangan. Ang isang magulang, halimbawa, ay isang guro para sa kanyang mga anak sa mga araw-araw na aspeto ng buhay. Ipinapakita niya ang halaga ng pagkakaroon ng disiplina, paggalang sa kapwa, at iba pang aral na hindi lamang ukol sa akademikong edukasyon.
Bukod dito, ang mga mentors sa trabaho o mga coach sa sports ay mga guro rin. Sila ay nagbibigay ng gabay at kaalaman upang mapabuti ang kakayahan at abilidad ng kanilang mga estudyante o atleta. Ang kanilang papel ay hindi nagpapahintulot lamang ng pag-unlad sa mga larangan na ito, kundi pati na rin sa paghubog ng disiplina at pagkamalikhain.
Bilang mga kaibigan at kasapi ng komunidad, maaari rin tayong maging mga guro sa pamamagitan ng pagbabahagi ng mga karanasan at payo sa ating mga kapwa. Ang pagmamahalan at pagtutulungan sa mga oras ng pangangailangan ay isang uri ng pagtuturo na nagpapahayag ng kahalagahan ng pagkakaroon ng malasakit at malasakit sa isa’t isa.
Sa huli, ang pagiging guro ay hindi limitado sa klasrum. Ito ay isang buhay na pangarap na nagmumula sa layunin na magbahagi ng kaalaman at mag-ambag sa pag-unlad ng iba. Ipinapakita nito na ang bawat isa sa atin ay may potensyal na maging guro sa iba’t ibang aspeto ng buhay, at ang pagtuturo ay hindi lamang aktibidad, kundi isang pagtawag na nagbibigay buhay sa pag-aangat ng bawat isa.
