Tuwing unang araw ng Mayo, ang Pilipinas ay humihinto upang ipagdiwang ang Araw ng Manggagawa, isang araw na nakalaan upang kilalanin at parangalan ang hindi matatawarang ambag ng bawat Pilipinong manggagawa sa pag-unlad at paglago ng bansa. Higit pa sa isang simpleng holiday, ang Araw ng Manggagawa ay isang makasaysayang paggunita sa mga pakikibaka, tagumpay, at patuloy na pagsisikap ng uring manggagawa sa pagtataguyod ng kanilang mga karapatan at kapakanan.
Ang ugat ng pagdiriwang na ito ay nagmumula pa noong huling bahagi ng ika-19 na siglo, kung kailan ang mga kilusang obrero sa iba’t ibang panig ng mundo ay nagtulak para sa makatarungang mga kondisyon sa paggawa, kabilang na ang walong oras na araw ng trabaho. Sa Pilipinas, ang diwa ng pagkakaisa ng mga manggagawa ay sumibol sa gitna ng kolonyal na pananakop, kung saan ang mga Pilipino ay nahaharap sa mababang pasahod, mapang-abusong mga amo, at hindi makataong mga kondisyon sa paggawa.
Noong Mayo 1, 1903, ang Union Obrera Democratica de Filipinas (UODF), sa pangunguna ni Isabelo delos Reyes, ang naglunsad ng kauna-unahang pagdiriwang ng Araw ng Manggagawa sa bansa. Ang makasaysayang pagtitipon na ito ay nagmarka ng isang mahalagang yugto sa paglaban ng mga Pilipinong manggagawa para sa kanilang mga karapatan at nagbigay-daan sa mas maraming organisasyon at kilusan ng mga obrero sa mga sumunod na taon.
Sa paglipas ng panahon, ang Araw ng Manggagawa ay naging isang plataporma para sa mga manggagawang Pilipino upang ipahayag ang kanilang mga hinaing, itaguyod ang mga reporma sa paggawa, at gunitain ang kanilang mga tagumpay. Ito ay isang araw kung kailan ang iba’t ibang unyon, organisasyon ng mga manggagawa, at mga indibidwal ay nagtitipon upang magsagawa ng mga protesta, rali, forum, at iba pang mga aktibidad na naglalayong itaas ang kamalayan tungkol sa mga isyu sa paggawa at ipanawagan ang mas mahusay na mga kondisyon sa trabaho, mas mataas na sahod, seguridad sa trabaho, at paggalang sa kanilang mga karapatan.
Ngayong 2025, ang Araw ng Manggagawa ay patuloy na nagpapaalala sa atin ng mahalagang papel na ginagampanan ng mga manggagawang Pilipino sa bawat sektor ng ating ekonomiya. Mula sa mga magsasaka at mangingisda na nagpapakain sa ating bansa, hanggang sa mga guro na humuhubog sa ating kinabukasan, sa mga health worker na nangangalaga sa ating kalusugan, sa mga factory worker na lumilikha ng mga produkto, sa mga service provider na nagpapadali sa ating pang-araw-araw na buhay – ang bawat Pilipinong manggagawa ay isang mahalagang bahagi ng ating pambansang pag-unlad.
Gayunpaman, sa kabila ng kanilang mahalagang kontribusyon, maraming mga manggagawang Pilipino ang patuloy na nahaharap sa iba’t ibang hamon. Ang mga isyu tulad ng mababang pasahod, kawalan ng seguridad sa trabaho, hindi makataong mga kondisyon sa paggawa, at ang patuloy na pangangailangan para sa mas mahusay na proteksyon sa kanilang mga karapatan ay nananatiling mga mahalagang usapin na dapat tugunan.
Sa Araw ng Manggagawa ngayong taon, nawa’y magsilbi itong pagkakataon hindi lamang para sa pagdiriwang kundi pati na rin sa isang mas malalim na pagmumuni-muni sa kalagayan ng ating mga manggagawa. Ito ay isang panawagan sa pamahalaan, sa mga employer, at sa buong lipunan na patuloy na magsikap tungo sa paglikha ng isang mas makatarungan, mas inklusibo, at mas mapagkalingang kapaligiran sa paggawa para sa bawat Pilipinong manggagawa.
Ang pagpupugay sa ating mga manggagawa ay hindi lamang isang araw na paggunita, kundi isang patuloy na pangako na itaguyod ang kanilang dignidad, protektahan ang kanilang mga karapatan, at tiyakin na ang kanilang lakas at pagtitiyaga ay tunay na kinikilala at pinahahalagahan. Sa bawat pawis at pagsisikap, ang Pilipinong manggagawa ang siyang tunay na bumubuo sa pundasyon ng ating bansa. Maligayang Araw ng Manggagawa sa lahat ng Pilipinong manggagawa!
